Ruud naar Gambia

Het is zover. Ruud is vandaag naar Gambia vertrokken, maar laat ik eerst vertellen wat er aan vooraf ging.

5 februari zijn we teruggekomen uit Kenia. Het werk in Kiota was ‘klaar’ en we waren blij dat we weer thuis waren om er te kunnen zijn voor Martine, Lieke en Bram. Hier was ondersteuning nodig, maar ook even afstand nemen van de onrust die er al een tijdje was. Een ticket naar Gambia was snel geboekt en samen met Martine zat ik binnen twee weken in het vliegtuig om acht dagen afstand te kunnen nemen en….daar was het warm!

Hier ontmoetten we in ons hotel Yankuba, een leuke jongeman die regelmatig met Martine kwam sparren over wat er nog meer in het toerisme gedaan zou kunnen worden. Na een fietstocht met gehuurde fietsen, waren we er snel achter dat het moeilijk was de weg te vinden zonder naamstraten en weinig asfalt. Gelukkig ging Jsain, de nachtwacht, de tweede keer met ons mee. Dat bracht ons op het idee om fietsexcursies onder begeleiding van een gids te gaan opzetten. Yankuba begreep het wel en zag er direct iets in. Maar hoe? De vraag: “help mij om het zelf te doen” sprak ons direct aan en we wilden het niet los laten. Met de belofte dat ik, eenmaal thuis, de vraag zou stellen aan Ruud of we hiermee wilden gaan helpen, zijn we vertrokken en hebben E mail adressen uitgewisseld.

In Grave hebben we het idee tussendoor langzaam laten groeien en uitgewerkt. Mails gingen over en weer en Yankuba heeft ook niet stil gezeten. Zijn visie: ‘meer mensen moeten er iets aan hebben en er beter van kunnen worden’, sprak ons direct aan en daarmee zitten we mooi op één lijn. Hij heeft vijf verschillende tochten uitgedokterd en daarmee rekening gehouden met de te bezoeken projecten. De naam ‘KOLOLI CYCLING TOURS’ was snel rond. Een vriend van Martine hielp ons met het ontwerpen van een LOGO en de eerste ontwerpen voor flyers werden gemaakt, een business plannetje voor de toeristenvergunning werd geschreven en gemaild, de eerste calculatie gemaakt, T Shirts gedrukt en tassen voor spullen voor onderweg heb ik genaaid. In augustus was alle voorbereiding klaar en begon het wachten. Moeilijk voor ongeduldige mensen, eind september zouden we gaan, maar de datum werd steeds kritischer. Hoe zou het gaan met Martine? Zouden we wel kunnen gaan? De pijnen die zij had en verdroeg met immens veel pijnstillers, was ondraaglijk geworden en gelukkig is ze nu geopereerd. Nu konden we weer vooruit kijken. Het besluit om Ruud vooruit te laten gaan was niet moeilijk. Yankuba zat met smart te wachten en we wilden hem niet teleurstellen. Ik kon mijn ticket doorboeken, kost wel wat, maar ja dan heb je ook wat, yes, dat was dè oplossing. De eerste twee weken na de operatie zijn het zwaarst en Martine kan zich na drie weken, met hulp van de kinderen en mensen om haar heen, weer redden, zodat ik met een 'gerust hart' ook op pad kan. We willen dit zó graag doen!

Vandaag is het dus zover. Ruud is gepakt en gezakt met de T shirts, polo shirts, stickers, laptop, printer, fietsspullen enz. vertrokken. Het voelde wel even vreemd, maar twee weken zijn snel voorbij en ik heb er ook zin in. Afrika ‘trekt’ en onze ‘droom’ om meerdere projecten in meerdere landen te krijgen komt zo mooi uit. Via de app en sms hoorden we dat het vliegtuig een uur vertraging had, maar dat mag de pret niet drukken. Ons Gambia avontuur is begonnen.